مقدمه: القای محرکهای زیستی و غیرزیستی یکی از راهکارهایی است که با آن میتوان سبب تغییرات کمی و کیفی متابولیت های دارویی جوانههای گیاهان دارویی شد.
هدف: هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر محرک زیستی کیتوزان بر میزان تریگونلین جوانه های گیاه شنبلیله تحت شرایط تنش خشکی میباشد.
روش بررسی: این تحقیق در سه آزمایش جداگانه (جوانههای چهار، هشت و دوازده روزه) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 15 تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل: کیتوزان در پنج سطح (0، 0/05 ، 0/1، 0/2 و 0/4 درصد) و تنش خشکی در سه سطح (شاهد (عدم تنش)، 0/2- و 0/4- مگاپاسگال) بود.
نتایج: نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کیتوزان، تنش خشکی و اثر متقابل کیتوزان و تنش خشکی بر میزان تریگونلین جوانههای چهار، هشت و دوازده روزه اثر معنیداری داشت. جوانههای مسنتر دارای میزان تریگونلین کمتری بودند به طوری که بیشترین میزان آن در جوانههای روز چهارم مشاهده شد.
نتیجهگیری: اگرچه با افزایش سن گیاهچهها، میزان تریگونلین کاهش یافت ولی با اعمال تنش خشکی و مصرف مقدار بهینه کیتوزان (تا 0/2 درصد) سبب کاهش روند نزولی تریگونلین با افزایش سن گیاهچهها شد.